Rebecca is een van de kinderen van het eerste uur in Hope Home. Inmiddels hebben meerdere kinderen het hele traject doorlopen en zijn ze verzekerd van een goede toekomst.
Het bestuur van Stichting Hope project India dat dit jaar haar 20-jarig jubileum viert is hier erg trots op, dit smaakt naar meer. Dit is echter niet mogelijk zonder jullie steun. We zijn nog steeds erg dankbaar dat jullie sponsoren dit met ons samen mogelijk maken. Ieder kind is er een en maakt een wereld van verschil, daar ga je van glimlachen. In de volgende alinea’s het verhaal van Rebecca.
Hallo vrienden, ik ben Rebecca. Ik kwam bij Hope Home in 2007, toen ik nog een jong meisje was. Mijn geliefde moeder was overleden en mijn vader had veel moeite om mij op te voeden. Met de inspanningen van Sunil Bhaiya en Manju Ma’am, nam Hope Home mij op en gaf mij een plek om te verblijven.
Hope Home is sindsdien verantwoordelijk voor mijn opvoeding. Het heeft me nooit aan iets ontbroken en ze hebben voor al mijn behoeften gezorgd. Nadat ik klas 12 had afgerond, leek het moeilijk voor mij om te overleven, omdat ik niet zeker wist wat ik zou gaan doen of waar ik heen zou gaan. Maar onder begeleiding van Manju Ma’m en het Hope Home Management kreeg ik de kans om mijn toekomst veilig te stellen. Vanaf het allereerste begin zag ik mijn toekomst in de geneeskunde, dag en nacht droomde ik ervan om die weg in te slaan. Ik werkte heel hard en met de hulp van Agnes Kunze Society werd ik toegelaten tot de GNM-opleiding in Herbertpur Christian Hospital, Dehradun, en ik was erg blij. Mijn opleiding zal na drieënhalf jaar worden afgerond.
Terwijl ik mijn training deed, sloeg COVID 19 toe en werd lockdown in het hele land ingevoerd. Hope Home steunde me ook in deze crisis en gaf me een plek om te verblijven, ook al is het volgens de regels van de Juvenile Justice Act niet toegestaan voor kinderen ouder dan 18 jaar om op het terrein van Hope Home te verblijven. Het College regelde online lessen en zorgde voor alle apparatuur en middelen om de training voort te zetten. Tijdens de opleidingsperiode werden, afgezien van de kosten, al mijn behoeften vervuld. Van tijd tot tijd kreeg ik ook extra onkostenvergoedingen.
Uiteindelijk heb ik in juni van dit jaar mijn opleiding afgerond en vond de diploma-uitreiking plaats. De projectmanager van Hope Home was aanwezig om me aan te moedigen. Ik heb nooit het gemis van mijn familie gevoeld. Hope Home familie is mijn eigen familie die altijd achter me stond. Ik kon hier alleen komen door de genade van de almachtige God en de liefde, begeleiding en steun van Manju Ma’am en Agnes Kunze Society. Ik ben nu voor twee jaar aangesteld als hoofdverpleegkundige in hetzelfde ziekenhuis. Het is mijn geluk dat ik mijn dromen met open ogen zie uitkomen. Vandaag de dag ben ik heel gelukkig en voelt het alsof ik in de lucht vlieg. Ik wil iedereen bedanken die me heeft geholpen mijn dromen waar te maken!